Wie ik ben en wat ik wil
Welkom op de website van Maartje Otten.
Ik kom uit Helmond, ben 22 jaar en sinds september 2016 studeer ik aan de University of Nottingham in Engeland het vak Geschiedenis. Mijn grote passie is kanoslalom.
Ik wil zo goed mogelijk worden in mijn sport, op internationaal niveau meedoen, in 2020 of in 2024 deelnemen aan de Olympische Spelen en vooral het beste uit mezelf halen.
Rijk zal ik niet worden van het kanoën, maar dat hoeft ook niet. Ik hoop wel later mijn kennis en ervaring van de sport te kunnen delen.
Op deze website vindt u informatie over mijn team, mijn trainingsagenda, kalender en mijn sponsoren. Ze zijn belangrijk voor me want ze zorgen ervoor dat ik mijn passie en dromen waar kan maken. Heeft u een vraag of wilt u meer weten? Vul dan een contactformulier in.
15 gram!
Yes! Semi finale WK -23. Vorig jaar kwam ik daarvoor nog elf seconden tekort, nu zag ik duidelijk een Q (Qualified) bij mijn naam staan. Super blij was ik, zeker omdat mijn run niet foutloos was. Maar het past wel in dit wedstrijdseizoen waarin ik duidelijk sneller, constanter en stabieler ben.
Blij dus, maar heel even… Na de wedstrijd wordt namelijk je boot gewogen. Geen probleem. Moet negen kilo zijn en is dat ook. Zeker omdat ik er speciaal voor de wedstrijden extra gewicht in plak. De weegschaal gaf het ook aan: 9.2. En toen: toch een probleem.
Persberichtje Alumero/Onak
Helmondse kanoster ambassadeur nieuwe kano
HELMOND – Maartje Otten (21) is ambassadeur van een revolutionair nieuw model kano. De Helmondse wildwater slalomvaarster is dat op verzoek van Alumero, het bedrijf dat de profielen voor deze opvouwbare kano maakt.
Jeroen van Bussel is managing director van Alumero Finex Extrusions BV uit Helmond. Enkele jaren geleden stuitte hij tijdens een beurs op een Belgische start-up die bezig was een nieuw soort kano te ontwikkelen. Van Bussel besloot in het project te stappen en werkte met name aan de specialistische micro aluminium profielen. Inmiddels wordt ONAK wereldwijd de grootste kano-innovatie van de laatste jaren genoemd.
Winter
Ik ben Europees Kampioen -23 met het NL-team. Dat is geweldig, maar toch…
Nu ik weer gestart ben met de trainingen realiseer ik me dat ik vooral eerlijk naar mezelf moet blijven. Die Europese titel was een ervaring die ik nooit meer zal vergeten, maar het vertelt maar een klein deel van mijn verhaal van afgelopen seizoen.
Als ik kijk naar alle individuele resultaten in de grote internationale wedstrijden, dan zie ik dat ik nergens een halve finaleplek heb gehaald,
Een droom!
Ik denk dat iedere sporter dat wel eens heeft. Zo’n droom waarin alles goed gaat. Dat je, in dit geval met je twee teamgenoten, Claudia en Lena, aan de start ligt van de ploegenrun. Europese kampioenschappen -23. De Polen hebben als eerste start een goede tijd neergezet. Veel ploegen komen er niet aan. De Russen, de Engelsen, Slowakije, Frankrijk… Allemaal sterke teams, allemaal gaan ze in de fout. Oostenrijk mist zelfs een poortje. Dan zijn wij aan de beurt. Het loopt soepel. Twee tikkers, maar het gaat hard. Ik ben als laatste gestart en geef alles in mijn eindsprint. Dan de tijd. Er staat 130.55. ‘We staan bovenaan’, zegt Claudia. Ik kan het niet geloven. Er komen nog drie teams na ons.
Net genoeg, is ook genoeg!
Vorig weekend was voor mij de eerste, en belangrijkste, wedstrijd van het jaar. De kwalificatiewedstrijd in Leipzig.
Dit is altijd een lastige wedstrijd geweest voor mij, en vorig jaar was het niet gelukt om me te plaatsen voor het Nederlandse onder 23 team. Ik was vastbesloten om het dit jaar wel te halen, en dat is gelukt! Al was het wel krapjes, en onzeker tot de laatste finaliste op zondag over de finish kwam.
Ik wist van tevoren dat ik op zaterdag de meeste kans had om de eis binnen te varen. Het parcours is dan meestal makkelijker, en de toppers bewaren hun energie voor zondag. Helaas miste ik de eis in mijn tweede run met maar 0,1 seconde.
© 2019 Maartje Otten